Fontao

Na infancia os diagnósticos escríbense con lapis (Untoiglich, Gisela)

Contactar

Algunhas das problemáticas sinaladas anteriormente poden vir acompañadas de diagnósticos como TEA, Autismo, TDA, TDAH, TEL,... pero non foron incluídas no listado a pesar da súa frecuencia, porque a nosa experiencia fainos ser prudentes neste aspecto, xa que as dificultades na primeira infancia son complexas e dependentes de múltiples factores, entre os que convén incluír o entorno social, cultural, económico e natural no que estamos inmersos, e non só a herencia xenética. Tampouco podemos olvidar que nesta primeira etapa contamos cunha grande aliada que é a plasticidade cerebral, ademais de saber que as capacidades innatas van a desenvolverse en interacción co entorno. Isto é clave para entender que unha neno ou un nena non está determinada evolutivamente dende que nace pola súa herencia xenética, senón que boa parte da súa evolución vai a depender da calidade das relacións que estableza con persoas significativas. En base a todo isto, os diagnósticos deberían ser considerados simplemente brúxulas que orienten a nosa intervención en cada momento, pero nunca etiquetas pechadas, invalidantes e inamovibles que determinen o futuro da nosa infancia. Cremos nunha intervención relacional, que centre a mirada na nena e no neno, e non nun diagnóstico, onde o seu futuro sexa aberto e con moitas posibilidades de mellora.